Co zawiera?
O dobroczynnych właściwościach miodu decyduje różnorodność składników odżywczych. Co prawda miód nie jest bogatym źródłem witamin i minerałów, ale dostarcza niezbędne organizmowi cukry proste, hormony, enzymy, a nawet substancje antybiotyczne.
Miód w przeważającej części (niemal w 80%) składa się z łatwo przyswajalnych cukrów prostych, które odgrywają znaczącą rolę w prawidłowym funkcjonowaniu całego organizmu. W składzie miodu dominuje glukoza i fruktoza, które zapewniają energię dla mózgu i mięśni, a także wzmacniają i detoksykują organizm.
Cukry te są wchłaniane w górnej części przewodu pokarmowego, bezpośrednio do krwi i niemal od razu są przekształcane w energię lub odkładane w postaci glikogenu (substancji rezerwowej dostarczającej energii) w wątrobie i mięśniach. To sprawia, że miód jest wskazany szczególnie dla osób wycieńczonych i osłabionych.
Oprócz tego miód zawiera także białka, enzymy (inhibinę, czyli substancję hamującą rozwój bakterii). Za smak i aromat miodu odpowiedzialne są kwasy organiczne (jabłkowy, cytrynowy, glukonowy) i olejki eteryczne. Barwa natomiast zależy w głównej mierze od karotenoidów. Miód zawiera także acetylocholinę, która obniża ciśnienie krwi, wzmacnia siłę skurczu i wydolność mięśnia sercowego oraz cholinę, która działa osłonowo na wątrobę i zwiększa wydzielanie żółci.
Choć w niewielkich ilościach, to miód zawiera także witaminy - głównie witaminy z grupy B oraz sole mineralne: żelazo, magnez, fosfor, wapń, mangan, kobalt, cynk i chrom. Więcej związków mineralnych zawierają miody spadziowe.
To bogactwo składników odżywczych sprawia, że miód wzmacnia odporność i przyspiesza regenerację organizmu. Jest szczególnie wskazany w leczeniu chorób serca i układu krążenia, anemii, schorzeń wątroby i dróg żółciowych, a także łagodzeniu bólu gardła, kaszlu i wszelkich infekcji.
Rodzaje miodu
Kolor, smak i właściwości lecznicze miodu zależą przede wszystkim od rodzaju i gatunku rośliny, z której pszczoły zebrały nektar. W zależności od surowca, z jakiego powstał miód wyróżnić można miody nektarowe (kwiatowe), spadziowe i mieszane (nektarowo-spadziowe).
Miód wielokwiatowy jest najbardziej popularny. Ma łagodny smak, barwę od jasnożółtej po ciemnobrązową – w zależności od rodzaju oblatywanego kwiatu. Stosowany jest przy przeziębieniach, alergiach, katarze siennym. Ma właściwości wzmacniające odporność organizmu. Ze względu na łagodny smak polecany przede wszystkim dzieciom.
Miód lipowy o herbacianej barwie, wyraźnym zapachu lipy i ostrym smaku z delikatną goryczką. Działa uspokajająco i nasennie. Posiada dużą aktywność antybiotyczną. Stosuje się go w leczeniu przewlekłych przeziębień, grypy i kaszlu.
Miód gryczany charakteryzuje się ciemną barwą, intensywnym zapachu kwiatów gryki i ostrym smaku. Zawiera dużo magnezu. Stosowany jest w chorobach układu krążenia, miażdżycy, nerwicach, a także przy złamaniach kości.
Miód akacjowy ma kremową barwę i słodki, mdły smak. Ze względu na dużą zawartość fruktozy bardzo wolno krystalizuje. Ma opinię najsłodszego spośród wszystkich miodów. Zalecany jest w zaburzeniach układu trawienia (zgaga, nadkwaśność) i jako środek wspomagający leczenie schorzeń nerek i układu moczowego.
Miód rzepakowy ma bardzo jasną barwę i gęstą konsystencję. Smak tego miodu jest bardzo łagodny, nieco mdły i lekko gorzkawy. Jest najbogatszy w glukozę i aminokwasy. Wzmacnia mięsień sercowy. Dlatego wskazany jest w leczeniu chorób serca, miażdżycy, niewydolności krążenia.
Miód spadziowy powstaje z lepkich wydzielin mszyc żerujących na roślinach. Zazwyczaj jest znacznie ciemniejszy niż miód nektarowy i posiada specyficzny smak.
Miód ze spadzi iglastej posiada lekko zielonkawą barwę i żywiczny zapach, przypominający woń jodły. Natomiast miód ze spadzi liściastej ma brązową lub ciemnozieloną barwę i lekko gorzki smak. Po jego skrystalizowaniu tworzą się grudki. Oba stosowane są w leczeniu chorób układu oddechowego (zapaleniu płuc, astmie), anemii i dolegliwości układu pokarmowego.
Jak przechowywać miód?
Miód najlepiej jest przechowywać w szczelnych naczyniach w ciemnym i suchym pomieszczeniu. Optymalna temperatura do przechowywania miodu to około 15 stopni Celsjusza.
Należy także pamiętać, aby nie narażać miodu na działanie temperatury wyższej niż 42 stopnie Celsjusza, a także promieniowanie świetlne i wilgoć. Wysoka temperatura powoduje bowiem niszczenie cennych substancji o działaniu antybiotycznym.
